Poznałam chłopca o imieniu Amadeusz – imieniu pełnym mocy, którego obecność była jeszcze silniejsza. Jego ciało, dotknięte chorobą, nie pozwalało mu na pełną eksplorację świata ani na kontakt z innymi w taki sposób, do jakiego jesteśmy przyzwyczajeni.

Jego mama, Ania, dzieliła się ich historią na Facebooku, dodając otuchy innym, którzy znaleźli się w podobnej sytuacji. „Dawali radę” – to za mało powiedziane. Ich codzienność była niczym bieg przez pokręcony świat, w którym mimo trudności, czerpali radość z bycia razem, śmiechu i życia, które chłonęli pełnymi garściami.

Amadeo nie mówił, nie poruszał się samodzielnie, ale jego obecność (w połączeniu z obecnością Mamy, która stała się jego siłą sprawczą) zmieniała mnie od pierwszego kontaktu. Amadeusz stał się dla mnie symbolem prawdziwego bycia w życiu, życiem pełnym mimo przeciwności.

Miałam zaszczyt przygotować dla niego analizę Human Design i zajrzeć w jego energetyczną matrycę. Historia Amadeusza jest dla mnie dowodem na to, że nasza prawdziwa moc – nasze najpiękniejsze cechy – ujawniają się MIMO wszystko. Nasze talenty nie muszą być szlifowane, nie muszą być wystylizowane. One po prostu są, a ich przejawienie się przez nas to naturalny proces, ponieważ nasza matryca to MY na tym ziemskim planie.

Amadeo miał prawie wszystkie centra zdefiniowane. Choć fizycznie miał ograniczone możliwości, to Ziemi nie miał wiele do nauki, miał za to wiele do zaoferowania innym.

Te centra były rozproszone w trzech różnych egregorach, co oznacza, że potrzebował codziennego kontaktu z różnymi osobami, aby wewnętrznie połączyć swoje energetyczne kanały. Takie spotkania były dla niego niezbędne, by poczuć przepływ energii. Długotrwała obecność jednej osoby mogła go za to przytłaczać.

Obok opieki medycznej, Amadeusz potrzebował stymulacji intelektualnej, skupiał się bowiem wewnętrznie na rozkminkach życiowych, egzystencjonalnych, na poszukiwaniu inspiracji. Dobrze robiło mu czytanie, opowiadanie, zadawanie pytań. Miał potrzebę odkrycia sensu własnego życia. Pomimo ograniczeń fizycznych, jego Mama troszczyła się o jego kontakt z innymi ludźmi – wychodzili do świata, o ile kondycja pozwalała uczęszczał nawet do szkoły, którą uwielbiał.

(Ta historia podkreśla, jak często ludzki los ograniczony w przestrzeni przez chorobę jest zły – bo na poziomie energetycznym niektórzy po prostu muszą mieć kontakt z innymi, by być w swoim flow / ale też nie każdy, to u każdego jest indywidualne).

Równocześnie profil Amadeusza to 2/4. Świadoma linia 2 to Pustelnik. Amadeusz potrzebował przestrzeni dla siebie, samotności, której nikt nie mógł zakłócać. To był jego sposób na naładowanie wewnętrznych akumulatorów. Był to paradoks: wymagał 24-godzinnej opieki, ale zbyt długa obecność jednej osoby, na przykład pielęgniarki, mogła go przytłaczać. Podświadoma linia to 4 – Oportunista. Osoby z taką jakością znajdują energię wśród ludzi, to w grupie odnajdują możliwości, szukają zasobów. Bardzo ważna jest dla nich własna sieć kontaktów. To ustawienie potwierdza jak w tym wszystkim ważne było dla niego towarzystwo.

Amadeusz słuchał jedynie siebie, trudno było mu przyjmować cudze rady. Mimo że był pod opieką wielu osób, miał prawo do własnych przekonań, a jego Mama nieustannie to podkreślała, wspierając go w tej autonomii.

Krzyż Wcielenia Amadeusza mówił o tym, że był tu, by zrozumieć otaczający go świat, by wprowadzić do życia ludzkości rytm, który zmieni wszystko. Jego misją było budzenie innych do świadomości, a jego wpływ na otoczenie był nie do zignorowania. Amadeusz nie tylko żył, on wnosił do tego świata głębokie przesłanie.

Jego życiowy cel znajdował się w Bramie 35 – Bramie Ciekawości i Zmiany, co objawiało się jego nieustanną chęcią łamania kreatywnych blokad u innych i dzielenia się tymi odkryciami.

To, co go stabilizowało, to rutyna i stałe wzorce – Brama 5. Życie z jego przypadłością było pełne codziennych schematów i protokołów, więc można przypuszczać, że tej ziemskiej energii miała aż nadto.

Droga Amadeusza do samoakceptacji, do miłości do siebie samego, znajdowała się w szukaniu logicznych rozwiązań i zadawaniu pytań – Brama 63. Choć nie mówił, spędzał długie godziny na rozmyślaniu, a jego wnioski być może staną się podwaliną podejścia do życia w przyszłości. Być może Amadeusz wyprzedzał swoje czasy (Podobno od 2027 ma się więcej rodzić dzieci z podobną przypadłością).

To, co go duchowo gruntowało, to przezwyciężanie wewnętrznego zamieszania poprzez wyobraźnię i kreatywność – Brama 64. Wierzę, że jego myśli, jego „baza danych” krąży w kwantowym polu wokół nas i będzie nas zasilać.

Popatrzcie jaka piękna motywacja wewnętrzna stała w tym małym chłopcu:

Jego życie napędzała chęć przetrwania w obliczu trudności, ale także bezwarunkowa miłość. Choć mógł znać prawdę, wiedział, że przebudzi innych przez szok – Brama 51. Podświadomie zaś chciał wnieść intelektualne i kreatywne światło, pomagając innym dostrzegać nowe możliwości i rozwiązania – Brama 11.

Dziękuję, że mogłam poznać tego niezwykłego chłopca i Ani za możliwość udostępniania historii Amadeusza.

Amadeuszu, Duszko, rób to, na co masz ochotę. Jesteś wolny.

Wera